در سينه اى گل كرده ام كه باغ نيست
در آتشى كه سرخ اما داغ نيست
تو آرزوى ناتمام من شدى
وقتى سراغى از تو در آفاق نيست
ويرانه ای هستم كه گم شد در مسير
آزادِ مشروطى به رويايت اسير
من در تقلاّ تا تو پيدام كنى
تو مى زنى قلب مرا بى حكم تير
بى رحم و خونسردى چرا
از عشق دلسردى چرا
با آن نگاه زخمى ات
انقدر بى دردى چرا
من بى تو گريانم چرا
تفسير بارانم چرا
زهرى ولى مى نوشمت
اصلا"نمى دانم چرا
دنياى من محصور شد به نام تو
كو طرح روياگونه ى اندام تو
وقتى مرا مى رانى از تنهاييت
مى ريزم و سرمى روم از جام تو
جانم چرا انقدر بى آرامشى
من را به دنبالت كجاها مى كشى
تو نيستى و باز با تو سرخوش است
ان مرد تنهايى كه تو همراهشى
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید
مسعود دهش - نفس
مسعود دهش - منظومه
مسعود دهش - خاتون