ته رفاقت ما این بود که رفتی و نموندی منی که عاشقت بودم رو ببین کجا رسوندی منی که از تموم دنیا فقط تو رو پرستیدم بهم بگو که این روزا تقاص چی رو پس میدم رسمش نبود اینکه منو هر روز تنهاتر کنی تنهاتر از اونم که تو احساسمو باور کنی دنبال ردی از توام از پشت قاب پنجره کوچه خیابونای شهر با رفتنت شد خاطره رسمش نبود اینکه منو
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید
