تو از خودت زدی که خنده رو لبم بیاد
چقدر همیشه من زحمتتو کردم زیاد
تو هرجا که باشی یه عطر خوبی با منه
میگن چشات شده چقدر شبیه مادرت
خدایی از خودم با من تو مهربون تری
اگه چیزیم بشه میفهمی از چشام سریع
شبا که تب میکردم خواب از چشات پرید
ببخش گاهی اگه چشمام قشنگیتو ندید
محبتت از اون قدیمه
عشق تو واقعی ترینه
مادر پناهمی تو
مهرت به دل میشینه
فداکار ترین فرشته
با تو زندگیم بهشته
موندنی ترین رفیقم
خوندم این شعرو به عشقت
هرکاری کنم جبران یه شب بیداریت نمیشه
ای ماه دلم سایت رو سرم واسه همیشه
تو تحمل یک خار توی دستمو نداشتی
من دیدم خودم خسته بودی باز
از جونت برام مایه گذاشتی
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید
