زير باران ديدمت من با همان بارانی ات
ای به قربان تو و آن لهجه ی تهرانی ات
موج موهای تو مثل رود پر پیچ و خم است
من شبیه قایقی در بستر طوفانی ات
بی هوا خندیدی و قند در دل من آب شد
دور بادا چشم شور از خنده ی شیطانی ات
مثل عقرب در حصار اتش چشمان تو
میگزم خود را منم دیوانه ی ابانی ات
هرکجا که میروی با من بگو از رفتنت
تا که پیش پای تو جان را کنم قربانی ات
میکشد اخر مرا یکروز از این روزها
ان دوتا چشم سیاه آن قاتلان جانی ات
تو غزل هستی پر از احساسی و درگیر عشق
من کمی شعرم برای مصرع پایانی ات
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید
علی کاظمی - روزای خوب