هے، ڪجـ ـا ی آ شناے غر یب،د لم تنگته بیا عیادت مر یض.
بیا بیا پر ستار من باش.
چشم ا نتظار تو ام ز یبا تر ین طبیب،
آ، ڪجا یے غمخوار د لها. قسم میخورم ب سا عت د قیق
ڪه میر سه اون روز تا ببینمت،ا مید داره ا ین دل ب د یدارت ر فیق
« یڪ جر یان گم گشـته توے ذهنمه. یه در یاے خرو شان توے شعر مه. ڪ ـ ـ ه میبره هوش از سر شا عران. یه لبخنده تر سنا ڪ توے چهر مه. چه سر یتیه تو ا ین شبه سیه ڪه یاد تو قلمم و ول نمیڪ ـ ـ نه. بارون یڪه میباره روے گو نه هام. چرا؟ور قه هام و خیس نمیڪنه.»
ی ـ ـ ه م ـ ـ رد ب ـ ـ ه د ی ـ ـ وار زل زده. ت ـ ـ ا ق ـ ـ ا ص ـ ـ د ڪ ب ـ ـ ی ـ ـ ا پ ـ ـ ی ـ ـ ش ـ ـ ش. ی ـ ـ ه ق ـ ـ ل ـ ـ ب ڪ ـ ـ ه ش ـ ـ ده م ـ ـ ن ـ ـ ت ـ ـ ظ ـ ـ ر. ب ـ ـ ی ـ ـ اد ف ـ ـ ر ش ـ ـ ت ـ ـ ه از ب ـ ـ ه ش ـ ـ ت ـ ـ .از ش ـ ـ وق د ی ـ ـ دار م ـ ـ ی ـ ـ دووه، چ ـ ـ را ن ـ ـ م ـ ـ ی ـ ـ ر س ـ ـ ه ب ـ ـ هش. ن ـ ـ ف ـ ـ س ن ـ ـ ف ـ ـ س ب ـ ـ ه ی ـ ـ اد ت ـ ـ م. ش ـ ـ ا ی ـ ـ د ب ـ ـ ا ش ـ ـ ه ا ی ـ ـ ن س ـ ـ ر ن ـ ـ و ش ـ ـ ت ـ ـ .
هی بیا از نو بساز یم،از شعراے خستم غزل بساز یم، بیا، بیا، تا ا بد بخوا بیم،از ا بد یت به سوے ازل بتاز یم،
آه، ڪجا ی ے منظو مه ے عش ق،رو قلب سیاهم نقا شے بڪش، جورے ڪه زود پا ڪ نشه، قلم و بزار « با خنجر بڪش ـ ـ »
بڪش به تیز یه نگاهت ڪه روے جسممه،به لا لاے خوا بت ڪه توے گو شمه، به حس ا نتظار ڪه توے خو نمه،هزار بیت شعر توے سڪو تمه، چه
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید
