یه گندم زار موهای بلندت،دلم رد میده چشمات که میخنده
یه کاری با دل دیونه کردی
آخ مثه پروانه ها دورت بگرده
این قد خوبی عزیزم که حتی قهرت قشنگه
با تو از غم دورم
با تو این قد خوبم
با تو اون حالت گم کرده مطلوبم
با تو بارون میخوام
جاده و نور میخوام
هر چی حال خوب من تورو با اون میخوام
بردی دلمو رسما از من
کم کم از دست رفت عقلو هوشم
من بغلتو هر شب بپوشم برام کمه
برام کمه
من توی چشمات خودمو دیدم
خودمو کنارت نقاشی کشیدم
عاشقتم هر بار اینو میگم رفتن تو عذابمه
جلوتر از بقیه ای حد اقل صد متر
تو عشق پر چپت
گرم دمت
عشق دادی تو به یه قلب منجمد
نم بارون میندازم رو تنت این پافه رو
عاقوشتو وا کردی واسه منه مسافرو
تو سیفه بغلت
عطره بدنت
واسه من
دنیام برا توعه که شدی رگ خواب من
بردی دلمو رسما از من
کم کم از دست رفت عقلو هوشم
من بغلتو هر شب بپوشم برام کمه
برام کمه
من توی چشمات خودمو دیدم
خودمو کنارت نقاشی کشیدم
عاشقتم هر بار اینو میگم رفتن تو عذابمه
یه جای دور با تو میخوام پره نور شمعو گلو عودو پروانه
آخه چشای تو مثه کدئینه مرحمه دردامه
واسه تو که خود خود عشقی
تو این جهنم عینه بهشتی
مثه دریایو
دل دیونه نا خدای کشتی
بردی دلمو رسما از من
کم کم از دست رفت عقلو هوشم
من بغلتو هر شب بپوشم برام کمه
برام کمه
من توی چشمات خودمو دیدم
خودمو کنارت نقاشی کشیدم
عاشقتم هر بار اینو میگم رفتن تو عذابمه
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید
پویان نجف - دریا