تو این برزخ خود ساخته که هر طرف آتیشه
از این روزایی که ساعتم میل زندگی نداره
بیزارم از آدمایی که رد پاشون تو خاطراتم سنگینه
این حسرتای نیمه کاره که یادش غمگینه
یه عمره زندونی این شبهام
تو خوش خیالیام تک و تنهام
از این حال من تو چی میدونی
تو هم غرق رویاهاتی
برام هر دیواری حکم زندونه
حتی نخوامم راهی نمیمونه
تو این خرابه های ذهن داغونم
دیگه دیواری هم نمیمونه
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید
