خونه مشتی خاک و خونه وقتی عشقت یه غریبه است
زخم کاری رو کسی زد که باید زخمامو میبست
هر تقلا خود مرگه وقتی توو خودت اسیری
عقربم باشی توو آتیش با زهر خودت میمیری
وقتی هرکی توو دلت بود بغضی رو دلت میذاره
سرزمین مادری هم فرقی با غربت نداره
مثل یک درخت سرسبز شاخه ام از شکوفه خم بود
تبری زمین زدم که چوب تیغش از خودم بود
تبری زمین زدم که چوب تیغش از خودم بود
واسه ادمی که تنهاست دنیا کوچیکه همیشه
توی زندون آسمونم قد یه دریچه میشه
هرچی چشم به راه نداره بهتره که برنگرده
درد و از هر طرفی که بنویسی باز یه دردِ
درد و از هر طرفی که بنویسی باز یه دردِ
وقتی هرکی توو دلت بود بغضی رو دلت میذاره
سرزمین مادری هم فرقی با غربت نداره
مثل یک درخت سرسبز شاخه ام از شکوفه خم بود
تبری زمین زدم که چوب تیغش از خودم بود
تبری زمین زدم که چوب تیغش از خودم بود
در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید
